اینطور که از خبرهای جدید برمیاد، کار تازهی جوردن پیل، کارگردانی که تقریباً معرف حضور تمام سینما دوستان مدرن هست قراره در سال 2026 (یا به تاریخ خودمون مهرماه 1405) اکران بشه. تاریخی که گرچه هنوز حسابی دور به نظر میرسه ولی حداقل می تونه خیال طرفدارای این کارگردان رو راحت کنه و از ابهام نداشتن تاریخ دورشون کنه. البته گفتن این نکته هم حائز اهمیته که قرار بود فیلم سال 2024 اکران بشه که بخاطر اعتصاباتی که در هالیوود جریان داشت و مدتها طول کشید و اکثرمون اون اخبار رو دنبال کردیم، به این تاریخ موکول شد.
درباره پروژه هنوز که هنوزه اطلاعاتی درز پیدا نکرده ولی پیل تو مصاحبهای که با کونان اوبرایان، مجری همیشه دوست داشتنی انجام داده اینطور از پروژه حرف زده که «احساس می کنم درک و فهم مناسبی از پروژه بعدی خودم دارم و میدونم با چی طرف هستم.» در کنارش یه جمله هم گفته که حسابی طرفدار جذبکنه : «از این بابت هیجانزدهام که اگه این فیلم رو درست بسازم، تبدیل به محبوبترین فیلم من میشه». گرچه که این میتونه صرفا یه حرف و شعار تبلیغاتی باشه که مخاطب رو جذب کنه ولی اگه واقعا اینطور باشه که پیل میگه، باید منتظر به فیلم دیدنی باشیم.
به شخصه چون از زمانی که پیل کمدی کار می کرده و جز خالقین سریال مخاطب پسند Key and peele بود، از طرفدارانش بودم و کارهاش رو دوست داشتم، مشتاق دیدن کار بعدی این کارگردان هستم. و حتی هنوز که هنوزه از تغییر ژانری که پیل به فضای کاری خودش داد و به ژانر وحشت و دلهره رو آورده، بهتزده هستم. گاهی هنوز باورم نمیشه که اون کمدینی که کنار کیگان مایکل کی انواع و اقسام آیتمهای کمدی رو اجرا میکرد و تو قالب شخصیتهای جور واجور میرفت، داره چنین فیلمهای جذابی رو تو این حیطه کارگردانی میکنه و اینقدر اسمی برای خودش بدست آورده و حتی شاید در آینده بشه اون رو صاحب سبک دونست.
جوردن پیل که حالا ۴۵ سالهاس، بعد از این تغییر رویه و ورود به عرصه کارگردانی سینما، با سه فیلمی که ساخت، تونست یک اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی رو برای فیلم Get out (برو بیرون) محصول سال 2017 بدست بیاره و در چند شاخه دیگه از جمله بهترین کارگردانی هم کاندید دریافت اسکار بوده. بازخورد کارهاش در نگاه مخاطبین و منتقدین رو به مثبت و تحسین برانگیز بوده و همین باعث میشه ما هنوز مشتاق دیدن آثار بیشتری از این کارگردان باشیم.
چون این کارگردان صرفا یه کار با مضمون وحشت و یا دلهره نمیسازه؛ فقط دنبال این نیست که مخاطب رو هرجور شده جذب کنه؛ بلکه کارهای پیل یکجور اکتشاف و تلنگر اجتماعی رو هم بهمراه داره که سعی داره پیامی رو منتقل کنه. حالا شاید این پیام بیشتر متمرکز به محیط و اجتماع امروزی آمریکا باشه ولی علاوه بر این موضوع هم میشه فیلمهاش رو صرفا به عنوان یک فیلمبین عادی دید و ازشون لذت برد. حداقل برای من که اینطور بوده و نسبت به نزدیکتر شدن به تاریخ اکران فیلم بعدی پیل و فهمیدن اطلاعات بیشتر در این زمینه کنجکاو هستم.